Bozo the clown, of toch niet?

Op het stoffenspektakel in Leuven, eerder dit jaar, kocht ik een lap felgeel tricot met bolletjes. Voor Fien, dacht ik.

Maar ik knipte een Julia, van Compagnie M, voor mezelf. Ik begon hem in elkaar te zetten en toen werd ik overspoeld door twijfel. Kon dit wel voor mij, is dit niet te fel, te kinds, te 'weet ik veel'...
De trui ging, zonder boorden, voor wéken (maanden zelfs) aan de kant.

Tot ik me, een paar dagen voor ik met vriendinnen naar Amsterdam vertrok, bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn om hem af te werken. Zo kon ik hem meenemen en daar een paar leuke foto's te nemen.
Ik zou hem dragen op een jeans. Super leuk toch!

Maar toch bleef ik twijfelen. 
Ik knipte de mouwboorden in een sober effen jeansblauw, iets zwaarder tricot (gerecycleerde draagdoek van de zoon). Kwestie van de trui een beetje te temperen in zijn enthousiasme. 
Anders dan mijn vorige versie, hoopte ik met de openvallende kraag deze trui iets minder sportief te maken. Daar slaagde die kraag wel in, vind ik.

Mijn vriendinnen vonden hem in elk geval super leuk.
Van de foto's is niet veel in huis gekomen. Het bleef bij die ene, in een gang van ons hotel.

En deze...

Terug thuis nam ik dan toch nog maar een paar duidelijkere foto's...

Magnifieka